Waaaah ik ben in Zambiaa! Veilig aangekomen :)
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
29 September 2015 | Zambia, Chipata
Hoi allemaal!
We zijn veilig aangekomen in Zambia! En ik heb gewoon 26 uur gereisd, wow. Op Schiphol uitgezwaaid door pap, mam, Margit en Daan. Toch moeilijker dan gedacht, vier maanden is ook wel lang. Onderweg hebben we twee keer een overstap gehad. In Frankfurt en in Adis Ababa. Doordat we vertraging hadden vanaf Schiphol moesten we nog opschieten ook. In Frankfurt waren Lisa en ik nog even snel naar de wc gegaan, vertelde een mevrouw ons dat we blijkbaar al omgeroepen waren. Oke? Oeps. In Adis Ababa hadden we meer tijd. We hebben allemaal geslapen. Na een bijzondere landing (niet echt soepel) in Lilongwe, werden we opgehaald door een chauffeur van het bisdom.
In een pick up truck! Dus alle koffers en tassen op de achterbank en in de laadbak. Amber, Jorinde en Peter in de truck en Marjolein, Lisa, Marjanneke en ik in de laadbak. Vet! De chauffeur heeft (volgens de teller) met af en toe 130 kilometer per uur door Malawi gescheurd. Dat was nogal spannend, vooral als er geiten de weg over staken. Mensen en kinderen zwaaiden naar ons en riepen “mzungu”(blanke)! Zo veel gezien onderweg, echt super mooi. Wauw. Na 2,5 uur opgepropt met vier personen tussen de koffers te hebben gezeten kwamen we aan bij de grens van Malawi en Zambia. Ik vond het nog steeds heel erg vet, maar ook een beetje pijnlijk. Toch best zwaar om 2,5 uur in dezelfde houding (en niet de meest gemakkelijke) te zitten. Daarom hebben we gewisseld en ben ik voor het laatste half uurtje op de achterbank gaan zitten met Jorinde. Waren ze in Zambia net met de weg bezig. Dus Amber, Marjanneke, Lisa en Marjolein, die het laatste half uur in de laadbak hebben gezeten, waren helemaal door het stof gehaald! Gelukkig konden ze er om lachen.
Toen we aankwamen bij het bisdom in Chipata kregen we goed nieuws te horen. Het nieuwe huis was af! Peter en Marjolein hebben het huis officieel geopend. En we hebben echt geluk gehad want het huis is heel mooi. Ze hebben er tot het laatste moment hard aan gewerkt. ’s Avonds hebben we bij de nonnen gegeten en voor het eerst nhisma gegeten. Het eten was erg lekker. De mensen bij het bisdom zijn allemaal super aardig en komen af en toe spontaan even bij ons huisje langs.
In de dagen dat we hier zijn hebben we al heel veel gedaan. We zijn naar Cheshire Home geweest. Dit is een revalidatiecentrum voor kinderen die al geopereerd zijn aan klompvoetjes of nog geopereerd moeten worden. De kinderen komen uit de dorpen. Als de kinderen gerevalideerd zijn gaan ze weer terug naar huis. Ze vonden de aandacht die ze van ons kregen erg fijn. Ze wilden de hele tijd handje vast houden, op ons schoot zitten en knuffelen. Ook wilden ze de hele tijd op de foto en zelf foto’s maken. Ik voeg wel een paar foto’s toe!
Maandag hebben we een simkaart gekocht en zijn we naar de markt geweest. Leuk! Zo anders dan in Nederland. Hier heb ik veel foto’s van gemaakt.
Ook hebben we ons voorgesteld bij Kachere. Hier gaan we ons project uitvoeren met de tienermoeders en prostituees. Daarna hebben we chitengue’s gekocht. Dit zijn erg mooie, kleurrijke omslagdoeken! Direct maar drie ingeslagen, ik kon natuurlijk weer niet kiezen en ze lijken me erg handig! We hebben de middag afgesloten met een biertje bij de golf club. Je kan het je bijna niet voorstellen dat hier een golf club is, maar het is waar, hier zijn dus ook “rijke” mensen.
Dus, het is even wennen maar ik vermaak me tot nu toe wel goed. Alles is zo bijzonder hier! Oh ja, wat ook bijzonder is, het waait hier ’s avonds, ’s nachts en ’s morgens heel hard! In Nederland zijn we allemaal in dikke schok als het zo hard waait. Hier is het normaal en is het op een gegeven moment ook weer windstil. Best raar, vannacht dachten we dat ons huisje bijna zou wegwaaien!
Gelukkig staat ons huisje er nog hoor ;).
Dinsdag hebben we veel nieuwe mensen leren kennen en ons voorgesteld. Ook hebben we boodschappen gedaan en een aantal dingen geregeld.
Morgen gaan Amber en ik (wij, verpleegkundestudenten) samen met Peter en Marjolein naar een mission hospital! Gaaf! We gaan kijken wat we daar kunnen doen en of het geschikt is. Maar dan zijn we er dus al sowieso een keer wezen kijken! Het is in totaal zes uur rijden, dus we blijven er ook een nachtje slapen. In een verblijf voor gasten/vrijwilligers. We vertrekken morgen vroeg in de ochtend. Ik ben benieuwd, want het ziekenhuis ligt erg afgelegen en het zal er dus heel anders zijn dan in de stad waar we nu verblijven, Chipata. Ik laat jullie nog wel horen hoe het was! Nou, ik stop maar eens! Doegg!
Liefs, Iris
We zijn veilig aangekomen in Zambia! En ik heb gewoon 26 uur gereisd, wow. Op Schiphol uitgezwaaid door pap, mam, Margit en Daan. Toch moeilijker dan gedacht, vier maanden is ook wel lang. Onderweg hebben we twee keer een overstap gehad. In Frankfurt en in Adis Ababa. Doordat we vertraging hadden vanaf Schiphol moesten we nog opschieten ook. In Frankfurt waren Lisa en ik nog even snel naar de wc gegaan, vertelde een mevrouw ons dat we blijkbaar al omgeroepen waren. Oke? Oeps. In Adis Ababa hadden we meer tijd. We hebben allemaal geslapen. Na een bijzondere landing (niet echt soepel) in Lilongwe, werden we opgehaald door een chauffeur van het bisdom.
In een pick up truck! Dus alle koffers en tassen op de achterbank en in de laadbak. Amber, Jorinde en Peter in de truck en Marjolein, Lisa, Marjanneke en ik in de laadbak. Vet! De chauffeur heeft (volgens de teller) met af en toe 130 kilometer per uur door Malawi gescheurd. Dat was nogal spannend, vooral als er geiten de weg over staken. Mensen en kinderen zwaaiden naar ons en riepen “mzungu”(blanke)! Zo veel gezien onderweg, echt super mooi. Wauw. Na 2,5 uur opgepropt met vier personen tussen de koffers te hebben gezeten kwamen we aan bij de grens van Malawi en Zambia. Ik vond het nog steeds heel erg vet, maar ook een beetje pijnlijk. Toch best zwaar om 2,5 uur in dezelfde houding (en niet de meest gemakkelijke) te zitten. Daarom hebben we gewisseld en ben ik voor het laatste half uurtje op de achterbank gaan zitten met Jorinde. Waren ze in Zambia net met de weg bezig. Dus Amber, Marjanneke, Lisa en Marjolein, die het laatste half uur in de laadbak hebben gezeten, waren helemaal door het stof gehaald! Gelukkig konden ze er om lachen.
Toen we aankwamen bij het bisdom in Chipata kregen we goed nieuws te horen. Het nieuwe huis was af! Peter en Marjolein hebben het huis officieel geopend. En we hebben echt geluk gehad want het huis is heel mooi. Ze hebben er tot het laatste moment hard aan gewerkt. ’s Avonds hebben we bij de nonnen gegeten en voor het eerst nhisma gegeten. Het eten was erg lekker. De mensen bij het bisdom zijn allemaal super aardig en komen af en toe spontaan even bij ons huisje langs.
In de dagen dat we hier zijn hebben we al heel veel gedaan. We zijn naar Cheshire Home geweest. Dit is een revalidatiecentrum voor kinderen die al geopereerd zijn aan klompvoetjes of nog geopereerd moeten worden. De kinderen komen uit de dorpen. Als de kinderen gerevalideerd zijn gaan ze weer terug naar huis. Ze vonden de aandacht die ze van ons kregen erg fijn. Ze wilden de hele tijd handje vast houden, op ons schoot zitten en knuffelen. Ook wilden ze de hele tijd op de foto en zelf foto’s maken. Ik voeg wel een paar foto’s toe!
Maandag hebben we een simkaart gekocht en zijn we naar de markt geweest. Leuk! Zo anders dan in Nederland. Hier heb ik veel foto’s van gemaakt.
Ook hebben we ons voorgesteld bij Kachere. Hier gaan we ons project uitvoeren met de tienermoeders en prostituees. Daarna hebben we chitengue’s gekocht. Dit zijn erg mooie, kleurrijke omslagdoeken! Direct maar drie ingeslagen, ik kon natuurlijk weer niet kiezen en ze lijken me erg handig! We hebben de middag afgesloten met een biertje bij de golf club. Je kan het je bijna niet voorstellen dat hier een golf club is, maar het is waar, hier zijn dus ook “rijke” mensen.
Dus, het is even wennen maar ik vermaak me tot nu toe wel goed. Alles is zo bijzonder hier! Oh ja, wat ook bijzonder is, het waait hier ’s avonds, ’s nachts en ’s morgens heel hard! In Nederland zijn we allemaal in dikke schok als het zo hard waait. Hier is het normaal en is het op een gegeven moment ook weer windstil. Best raar, vannacht dachten we dat ons huisje bijna zou wegwaaien!
Gelukkig staat ons huisje er nog hoor ;).
Dinsdag hebben we veel nieuwe mensen leren kennen en ons voorgesteld. Ook hebben we boodschappen gedaan en een aantal dingen geregeld.
Morgen gaan Amber en ik (wij, verpleegkundestudenten) samen met Peter en Marjolein naar een mission hospital! Gaaf! We gaan kijken wat we daar kunnen doen en of het geschikt is. Maar dan zijn we er dus al sowieso een keer wezen kijken! Het is in totaal zes uur rijden, dus we blijven er ook een nachtje slapen. In een verblijf voor gasten/vrijwilligers. We vertrekken morgen vroeg in de ochtend. Ik ben benieuwd, want het ziekenhuis ligt erg afgelegen en het zal er dus heel anders zijn dan in de stad waar we nu verblijven, Chipata. Ik laat jullie nog wel horen hoe het was! Nou, ik stop maar eens! Doegg!
Liefs, Iris
-
29 September 2015 - 14:29
Myrthe:
Mooi dat je veilig aangekomen bent. Het klinkt al super leuk! -
29 September 2015 - 15:05
Mama:
Wat leuk jou blog te lezen! Wat een avontuur zeg, woh!! Goede reis morgen! liefs xxx -
29 September 2015 - 16:11
Iris:
Dank jullie! Ik zal nog meer foto's plaatsen. Het was nu even niet gelukt.
Liefs! -
29 September 2015 - 16:21
Chris:
Jeetje Iris, je bent nog maar net weg en hebt nu al zoooo veel meegemaakt en gezien. Echt gaaf. Heel veel plezier en succes . Ik blijf je volgen :-)
( leve de wifi ) -
29 September 2015 - 18:36
Margit:
Wauw wat een mooi verhaal, heel veel plezier daar! xxx -
29 September 2015 - 18:42
Iris Zeilstra:
Haha dank jullie! Probeer nu wat te uploaden! Liefs! -
29 September 2015 - 18:43
Ria:
Leuk je eerste belevenissen te lezen. Geniet van alle indrukken. Tot het volgende blog!
Groetjes -
01 Oktober 2015 - 17:18
Sonja:
Fijn dat de reis goed is gegaan Iris. En je bent al lekker druk, iedere dag is een belevenis. Leuk om dat allemaal te lezen, we genieten met je mee. Van mams hoorde ik dat jullie in een mooi nieuw huis wonen, zelfs een beetje luxe... meerdere douches en een echte wc.... zonder bril... ach ja, dat hoort er gewoon bij hé :-))))) Genieten Iris, X. -
06 Oktober 2015 - 20:28
Katinka:
Wat maak je toch veel mee Iris. Dat wordt een boek aan het einde van je reis. Erg leuk om te lezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
